Friday 4 September 2015

Nazak

"Husna, hang memang tak dak impian nak beli handphone baru ka?"

handphone aku kan dah mati keras hari tu. bangun-bangun pagi, sebelum aku pi semayang subuh elok lagi aku boleh baca lagi wasap2 angpa, boleh like lagi gambaq hangpa kat instagram, boleh lagi baca komen hangpa kat moment we chat aku yang tiap-tiap hari aku update cerita. pastu aku delete. itu tanda-tanda hati bercelaru.
"tak dak. aku tak mau  beli handphone baru. aku submit tesis 4 copy baru aku nak beli baru."
dalam hati dok berkira-kira lagi. lambat tu nak submit 4 copy. aci dak kalau aku beli lepas hantaq borang notis kata tesis aku hampir siap. padahal petang tadi aku baru ja lepas pi survey handphone. tak jadi tak jadi. jangan beli selagi tesis tak nampak tanda-tanda nak siap.

entah. aku rasa aku tenang lepas smartphone aku bunuh diri akibat terjun katil banyak kali tapi tak mati-mati. hari tu elok-elok ja baring atas katil terus mati. nampak tak mati tu bila-bila masa ja kan? aku rasa aku tenang duduk bertapa dalam gua macam ni. selalu lepas mayang mesti cek handphone bukan nak zikir, baca quran ke apa. selalu buat suma tu lepas cek handphone dulu. ada hikmah kenapa handphone aku keras kejong. Otak aku tenang sebab tak yah tau hal yang bukan hal aku. selalu kan orang dok merapu kat grup wasap. selalu gak nak baca2. walaupun tak aktif dalam grup. ish...benda tu kacau ok? sebab taip tesis satu patah ja, lepas tu baca wasap berjam2. bukak instagram stalk orang-orang yang aku suka tengok. buang masa kan? bagi aku laa buang masa. bagi angpa aku tak tau la. lepas tu sebelum tido or boring2 tengok kat wasap sapa yang online. tambah2 bila ang suka kat seseorang tapi dia tak suka ang. dia suka orang laen. tengok lak orang yang ang suka dengan orang yang orang tu suka dok nampak online sama2. pastu meroyan sbb dok pikir depa dok maen wasap dua orang. tak ka gila nama dia tu. hahahaha. bukan aku. orang lain la. orang lain la. aku bagi contoh ja tu.

sebab kerna kesian kan tuan dia. handphone pun pilih untuk bunuh diri.

mula2 tak dak smartphone sunyi gak la aku rasa. balik dari fakulti, campak beg, landing sambil tengok kipas pusing. dulu landing sambil scroll handphone kan. pastu gelak sorang2. huh, sungguh anti social dulu. lani sanggup pi bilik kawan tanpa mesej dulu sebab lupa kata kedit dah expired.
kawan plak pi menganjing, "laa awat tak msg. kecian handphone tak dak kan?'

dush dush dush

lani aku happy bertapa dalam gua dengan silly phone.kikikiki. tak tau apa yang jadi kat luaq.hahaha
nak pi jepun bulan depan pun terpaksa bodek nak pinjam handphone abang ipaq yang cool.kikiki. naseb dia bagi hoi.. kalau tak hilang moment nak bergambaq ngan ninja. 

p/s : kalau hangpa urgent sangat nak contact aku mesti hangpa akan pulun cari aku gak kan. mesti hangpa sanggup habiskan 2 3 sen kredit angpa untuk mesej atau call aku kan? paham kan maksud aku?

No comments:

Post a Comment